મા

દીકરા સાથે રહેવા મા હૃદયમાં હર્ષ રાખે છે.
દીકરો બીમાર મા માટે અલગથી નર્સ રાખે છે.

સ્હેજ અડતાંમાં જ દુઃખો સામટાં થઈ જાય છે ગાયબ,
મા હથેળીમાં સતત જાદૂઈ એવો સ્પર્શ રાખે છે.

આપી દે થોડાં પતિને, આપી દે સંતાનને થોડાં,
મા સ્વયંને જીવવા તો એક પણ ક્યાં વર્ષ રાખે છે.

ઠેસ બાળકને કદી ક્યાંયે ન વાગે એટલા માટે,
મા સદા ચોખ્ખી જ ઘરની ને હૃદયની ફર્શ રાખે છે.

જો પ્રભુ સૌને જનમ આપે છે તો મૃત્યુય આપે છે,
મા તો ઈશ્વરથીય ઊંચો આગવો આદર્શ રાખે છે.

ચોરખિસ્સામાં બધાંયે આંસુઓ સંતાડી રાખે છે,
મા સતત પાંપણની પાછળ એક એવું પર્સ રાખે છે.

સંબંધોની દીવાલે વારંવાર હું ચણાયો છું

સંબંધોની દીવાલે વારંવાર હું ચણાયો છું
ભીની ભીની લાગણીઓમાં હું તણાયો છું

એની મલાખી આંખોની માયાજાળ અજબ;
એની નજરના તાણાવાણામાં હું વણાયો છું.

આદત છે દર્દ છુપાવવાની દિલમાં મને;
મહેફિલમાં હંમેશ ખુશખુશાલ હું જણાયો છું.

વાવ્યા છે થોડા સપનાઓ એની આંખોમાં;
રડતી આંખોમાં રતાશ બની હું લણાયો છું.

સમીરને વીસરવાનો ભલે આજ એઓ દાવો કરે;
એક સમયે એમના અંગતમાં હું ગણાયો છું.

ઘણું મંથન કરવું છે..

ઘણું મંથન કરવું છે, મનન છોડવું નથી,
વિષ મળે યા અમૃત, મુખ મોડવું નથી.

જીવન છે કુરુક્ષેત્ર,આપણે જ કૌરવ-પાંડવ,
અધર્મથી લડીશું, હવે કુરુક્ષેત્ર છોડવું નથી.

એની નિયતી મુજબ એ ખુદ ખરી જશે
હાથે કરી મારે એકે ફૂલ તોડવું નથી.

સપનામાં બીજ હોય છે હકીકતનું ઘણીવાર,
એકેય નાજુક સ્વપ્ન હવે રોળવું નથી.

મન છે દર્પણ સમ , ઠેસ લાગતાં જ તુટે,
સંજોગોના પથ્થરથી એ દર્પણ ફોડવું નથી.

પડઘાય છે શહેરમાં કઇં કેટલા અવાજો,
કર મૌનથી સંવાદ! કઇં બોલવું નથી.

આ સંબંધો છે લોહીનાં, તમે ક્યાંથી અલગ કરશો ?

આ સંબંધો છે લોહીનાં, તમે ક્યાંથી અલગ કરશો ?
બહુ તો છત, દીવાલો કે પછી બારી અલગ કરશો.

જગતમાં ક્યાં બધુંયે તોડવું આસાન છે મિત્રો,
તમે શું ડાંગ મારીને અહીં પાણી અલગ કરશો ?

બધુંયે સ્થૂળ ને સ્થાવર હતું તે તો જુદું કીધું,
સ્મરણને કઈ રીતે મારા–તમારાથી અલગ કરશો ?

તમે શું એ જ જીવો છો, તમે જે જીવવા ધાર્યું,
હવે તમને તમારાથી શું સરખાવી અલગ કરશો ?

તમે ડૂબી જતાં સૂરજને અટકાવી નથી શકતાં,
સતત અજવાશની ઇચ્છા તમે ક્યાંથી અલગ કરશો ?

માતા-પિતાની છત્રછાયા

હયાત માતા-પિતાની છત્રછાયામાં,
વ્હાલપનમાં બે વેણ બોલીને, નિરખી લેજો,
હોઠ અડધા બિડાય ગયા પછી,
ગંગાજળ મૂકીને શું કરશો?

અંતરના આશીર્વાદ આપનારને,
સાચા હૃદયથી એક ક્ષણ ભેટી લેજો,
હયાતી નહી હોય ત્યારે નત મસ્તકે,
છબીને નમન કરીને શું કરશો?

કાળની થપાટ વાગશે, અલવિદા એ થઈ જશે,
પ્રેમાળ હાથ પછી તમારા પર કદી નહીં ફરે,
લાખ કરશો ઉપાય તે વાત્સલ લ્હાવો નહીં મળે,
પછી દિવાનખંડમાં તસવીર મૂકીને શું કરશો?

માતા-પિતાનો ખજાનો ભાગ્યશાળી સંતાનને મળે,
અડસઠ તિરથ તેના ચરણોમાં બીજા તિરથ ના ફરશો,
સ્નેહની ભરતી આવીને ચાલી જશે પલમાં,
પછી કિનારે છીપલાં વીણીને શું કરશો?

હયાત હોય ત્યારે હૈયું તેનું ઠારજો,
પાનખરમાં વસંત આવે, એવો વ્યવહાર રાખજો,
પંચભૂતમાં ભળી ગયા પછી આ દેહના,
અસ્થિને ગંગામાં પધરાવીને શું કરશો?

શ્રવણ બનીને ઘડપણની લાકડી તમે બનજો,
હેતથી હાથ પકડીને ક્યારેક તીર્થ સાથે કરજો,
માતૃદેવો ભવ, પિતૃદેવો ભવ સનાતન સત્ય છે,
પછી રામનામ સત્ય છે બોલીને શું કરશો?

પૈસા ખર્ચતા સઘળું મળશે, મા-બાપ નહીં મળે,
ગયો સમય નહીં આવે, લાખો કમાઈને શું કરશો,
પ્રેમથી હાથ ફેરવીને ‘બકા‘ કહેનાર નહીં મળે,
પછી ઉછીનો પ્રેમ લઈને, આંસું સારીને શું કરશો?

મા તુજ જીવનના અજવાળે મુજ જીવનને અજવાળું..

મા તુજ જીવનના અજવાળે
મુજ જીવનને અજવાળું

નવમાસની કેદ મહીં તેં પ્રેમે પોષણ કીધું
અસહ્ય વેદના જાતે વેઠી મુક્તિ દાન તેં દીધું
રાત દીન કે ટાઠ તાપ તેં ચોમાસું ના જોયું
જીવથી ઝાઝું જતન કરી મુજ જીવન તેં ધોયું

મા તુજ જીવનના અજવાળે
મુજ જીવનને અજવાળું

લાડકોડ ને તપાસા સાથે બાલમંદિર ચાલ્યા
રડતો મુકી અશ્રુ છુપાવી આશા લઇને આવ્યા
છે આ સૌ એક લાડકડાના ભાવિ તણા ભણકારા
આજનું બીજ તે કાલનું વૃક્ષ છે મારે કરવા ક્યારા

મા તુજ જીવનના અજવાળે
મુજ જીવનને અજવાળું

ધ્રુવ પ્રહલાદ શ્રવણની વાતો કેવી વાડ બનાવી
રામ લક્ષ્મણ હરીશ્ચંદ્રની વાતો કદી ના ભુલાવી
હીરા માણેકથી મોંઘું એવું ઘડતર ખાતર નાખી
મુજ જીવનના ક્યારાની તેં વાડી મોટી બનાવી

મા તુજ જીવનના અજવાળે
મુજ જીવનને અજવાળું

મધર્સ ડે ના શુભ પ્રભાતે પેમથી પાયે લાગું
અર્પું સર્વે તુજને ચરણે એવું સદાયે ચાહું
એક સંદેશો તુજ જીવનનો મનમાં કાયમ રાખુ
પ્રેમ ભક્તિને નિસ્વાર્થ સેવા દિલદરિયા સમ સાચું

મા તુજ જીવનના અજવાળે
મુજ જીવનને અજવાળું

અમુક વાતો હ્રુદયની બા’ર હું લાવી નથી શકતો,
કઈં અશ્રુઓ એવા છે કે ટપકાવી નથી શકતો.

કોઇને રાવ કે ફરિયાદ સંભળાવી નથી શકતો,
પડી છે બેડીયો એવી કે ખખડાવી નથી શકતો.

કળી ઉરની હું વિકસાવી કે કરમાવી નથી શકતો,
જીવન પામી નથી શકતો, મરણ લાવી નથી શકતો.

કોઈપણ દ્રુશ્યથી દિલને હું બેહલાવી નથી શકતો,
હજારો રંગ છે પણ રંગ માં આવી નથી શકતો.

ન જાણે સાનમાં શી વાત સમજાવી ગયુ કોઈ,
હું સમજુ છું છતા શબ્દોમાં સમજાવી નથી શકતો.

ન રડવાની કસમ ઉપર કસમ એ જાય છે આપ્યે,
ઊમટતા જાય છે અશ્રુ, હું અટકાવી નથી શકતો.

મુસીબત માંહે ખુદ્દારી મુસીબતની મુસીબત છે,
દુઆઓ હોઠ પર છે, હાથ લંબાવી નથી શકતો.

શબ્દ તમે શોધજો, વાક્ય હું બનાવી લઈશ..

શબ્દ તમે શોધજો, વાક્ય હું બનાવી લઈશ..

પ્રેમ તમે આપજો, જીવન હું સજાવી દઈશ…

મૌન તમે ટાળજો, સુખ દુઃખ હું સાંભળી લઈશ…

વિશ્વાસ તમે રાખજો, ન્યાય હું અપાવી દઈશ…

દિલથી તમે  ભેટજો, ખુદ ને હું સમાવી લઈશ…

રૂદનમાં સાથ આપજો, હાસ્ય હું ફેલાવી દઈશ…

સંવાદ તમે બોલજો, જોડણી હું સુધારી લઈશ…

સંબંધ તમે રાખજો, નિભાવતા હું શીખવી દઈશ…

સત્ય તમે શોધજો, દંડ હું સ્વીકારી લઈશ…

સન્માન મારું રાખજો, સિદ્ધી હું અપાવી દઈશ…

પથદર્શક તમે બનજો, પગદંડી હું બનાવી લઈશ…

સ્વપ્નમાં તમે મળજો, સમયને હું સમજાવી દઈશ…

સફળતાનો પીનકોડ ~~ ગુજરાતી

સફળતાનો પીનકોડ ગુજરાતી, 
સૌ સમસ્યાનો તોડ ગુજરાતી.

કૈંક અચ્છો કૈંક અળગો  ગુજરાતી,
એકડાનો કરે બગડો  ગુજરાતી.

નમ્રતાનું બોનસાઇ  ગુજરાતી,
સિદ્ધિઓની વડવાઇ  ગુજરાતી.

લોટો લઇને દૈદે ઘડો  ગુજરાતી,
વખત પડે ત્યાં ખડો  ગુજરાતી.

દુશ્મનને પડે ભારે  ગુજરાતી,
ડૂબતાને બેશક તારે  ગુજરાતી.

એસ્કિમોને ફ્રીજ વેચે  ગુજરાતી,
ક્યાંક કંપની નામે ઢેંચે  ગુજરાતી.

દેશમાં ABC ની હવા  ગુજરાતી,
પરદેશમાં ઓમશ્રી સવા  ગુજરાતી.

પાછાં પગલાં ના પાડે  ગુજરાતી,
કાંકરામાંથી ઘઉં ચાળે  ગુજરાતી.

ફાફડા ઢોકળાં ઘારી  ગુજરાતી,
પાનની સાયબા પિચકારી  ગુજરાતી.

એની ડીંગમાંયે કૈંક દમ  ગુજરાતી,
હર કદમ પર વેલકમ  ગુજરાતી.

મહેમાનનું પહેલું પતરાળું  ગુજરાતી,
છેલ્લે અપનું વાળું  ગુજરાતી.

ગાંધી, મુનશી સરદાર  ગુજરાતી,
ક્ષિતિજની પેલે પાર  ગુજરાતી.

આવો એક  ગુજરાતી છું હું………..

--સમીર દોશી

લક્ષ્મીની જેમ જ લાગણીઓ ગણે છે, આ માણસ બરાબર નથી..

લક્ષ્મીની જેમ જ લાગણીઓ ગણે છે, આ માણસ બરાબર નથી.
ગણે છે ને ઓછી પડે તો લડે છે, આ માણસ બરાબર નથી.

સમી સાંજ દરિયાકિનારે જવું તોયે દરિયા તરફ પીઠ રાખી,
એ, લોકોને, ગાડીને જોયા કરે છે, આ માણસ બરાબર નથી.

સુંદરતા જોવી ગમે છે, સહજ છે, પણ સૌની ર્દષ્ટિમાં છે ફેર,
એ જોવા ની આડશમાં રીતસર ઘૂરે છે, આ માણસ બરાબર નથી.

ન કુદરત, ન ઈશ્વર, ન દુનિયા, અરે સૌ સ્વજનથી યે છેટો રહે છે,
બસ પોતાને માટે જીવે છે, મરે છે, આ માણસ બરાબર નથી.

વધુ એને ચીડવો, વધારે દઝાડો, જલાવો, દયા ના બતાવો,
કારણ એ કાયમ ઈર્ષાથી બળે છે, આ માણસ બરાબર નથી.

જે લુચ્ચું હસે છે, જે ખંધુ હસે છે, જરા એથી ચેતીને ચાલો,
કે આખો શકુનિ એમાંથી ઝરે છે, આ માણસ બરાબર નથી...

શૂન્યતામાં પાનખર

શૂન્યતામાં પાનખર ફરતી રહી.
પાંદડીઓ આભથી ખરતી રહી.

ને પવનનું વસ્ત્ર ભીનું થઇ ગયું,
ચાંદનીની આંખ નીતરતી રહી.

સૂર્ય સંકોચાઇને સપનું બન્યો,
કે વિરહની રાત વિસ્તરતી રહી.

મૌનની ભીનાશને માણ્યા કરી,
ઝૂલ્ફમાં બસ અંગુલી ફરતી રહી.

હું સમયની રેતમાં ડૂબી ગયો,
મૃગજળે મારી તૃષા તરતી રહી.

તેજ ઉંડાણોમાં ખળભળતું રહ્યું,
કામનાઓ આંખમાં ઠરતી રહી.

આપણો સબંધ તો અટકી ગયો,
ને સ્મૃતિની વેલ પાંગરતી રહી.

હા બધા લાચાર થઇ જોતા રહ્યા,
હાથમાંથી જિંદગી સરતી રહી.

વિશ્વાસ..

દર્દને દિલની કબરમાં કેદ રાખું છું,

હોઠો પર સ્મિતનું એક ફૂલ રાખું છું.

દર્દો પર ખૂશીને પહેરેદાર રાખું છું,

તારા સ્મિતને આમ સલામત રાખું છું.

નયનમાં આંસુંના સમંદર રાખું છું,

સપનાની નાવ, આમ તરતી રાખું છું.

કરો છો યાદ, એવો વિશ્વાસ રાખું છું,

આવો તે આશમાં, ચાલુ શ્વાસ રાખું છું

New Year 2011

27.10.2011: It was Gujarati New Year. Its said that after Nirvana (Moksh) of Lord Mahavir a reign of darkness prevailed which got illuminated with Guru Gautam attaining Keval Gyan the next day, hence we Jains celebrate it as our New Year. Every New Year I just love to hop around from one home to another of close relatives seeking blessings from them & wishing them "Nutan Varshabhinandan" a very happy new year.

But alas! this year it was quite different. The day started good with chant of Nav Smaran & Puja of Simandhar Swami. But had been feeling unwell since many days as had 15 days Gujarat & New Delhi tour from 1st to 15th October & thereafter was occupied with one of my mama who was unwell & hospitalised since 15th October. The worst part that his son & daughter in law also fell prey to Chickenguinea fever. But somehow mamaji recovered & just got discharged on Diwali day to celebrate it at his home.

But now back to my new year day.. Tried coming office & immediately thereafter had to go to see Doctor as health conditions went worse. Then also tried & met parents of 2 friends at their respective home's. Did blood tests & was detected with very high viral fever which meant complete 5 days rest & no more moving from bed, No sweets, No Junk food :( :( (which I missed most) etc etc.

So in all New Year 2011 went bad in bed except for the chants of Nav Smaran & puja of lord Simandhar. Hoping that Year goes off well which started from disasters.